De bouwtekeningen

Nadat het idee geboren was om het Osebergschip te gaan maken begon de lange weg naar de uiteindelijke te waterlating van de Orm.
De eerste uitdaging was de bouwtekeningen.
Deze moesten zelf worden vervaardigd.
De vakantiefoto’s van het originele Osebergschip in het Vikingschipmuseum in Oslo werden dus maar te voorschijn gehaald.
Ook werd de Universitetes Oldsaksamling in Oslo aangeschreven.
Afgezien van het probleem dat de bouwtekeningen er niet waren, was er nog een tweede probleem : de replica zou de helft van de omvang van het origineel krijgen.
Alle maten domweg door 2 delen gaat niet.
Op die manier gaan de specifieke eigenschappen van het schip als snelheid, flexibiliteit en de stabiliteitskromme verloren.
Neem als voorbeeld een kubus van 1x1x1.
Deze heeft een inhoud van 1 m³.
Een kubus van 2x2x2 heeft echter een inhoud van 8 m³.
De maten zijn wel 2x zo groot, maar is de inhoud is 8x zo groot.
Door de flexibiliteit van het originele schip om te rekenen naar de maten van de replica kwam Henri b.v. tot de conclusie dat de huid van het schip, die bij het origineel 1.5 cm was, bij zijn replica 0.5 cm moest worden.
Het maken van de bouwtekeningen

Het bouwpakket

Het tekenen van de mallen De keuze van het hout was bij een huid van 0.5 cm van levensbelang.
Het moest absolute topkwaliteit zijn, want een boot van zo dun hout gemaakt is erg kwetsbaar.
Aangezien dit hout voor een privé persoon bijna onbetaalbaar is, werd er heel blij gereageerd toen de firma Bruynzeel de bouw wel wilde sponsoren door een fixe korting te geven op de levering van hun beste hout.
Nadat er een vrachtwagen vol met houtplaten voor de deur was gestopt kon het werk beginnen.
Eerst werden alle benodigde stukken hout uitgetekend op papier en netjes uitgeknipt.
Dit zouden de mallen worden.
Vanaf nu werd het huis omgebouwd tot een scheepswerf.
De ene na de andere plaat hout werd in de woonkamer neergelegd en werd beplakt met mallen.
Deze werden zorgvuldig overgetekend op het hout waarna de plaat klaar was voor verdere verwerking.
Henri’s vrouw had tot nu toe veel geduld gehad, maar de volgende fase : het zagen van de platen in de woonkamer ging haar toch iets te ver.
Op dus naar de garage, waar alles werd verzaagd.
Honderden stukken hout werden zo op maat gemaakt.
Henri bouwde als het ware zijn eigen bouwpakket.
Het was echter niet zo eentje die je in een doosje in de winkel koopt, maar eentje die een "model" op zou leveren van maar liefst 10 meter lang.
Het zagen van het hout

De laatste voorbereidingen

Dochter Rianne met het roer Voor het in elkaar zetten van deze grote hoeveelheden balken, planken en latten was de garage echter veel te klein.
Henri ging zijn vrouw dus maar weer eens lief aankijken of hij weer terug mocht komen in de huiskamer.
Hoe kon zij deze belhamel met zijn jongensdroom weigeren ?
In de woonkamer dus werden hierna de verschillende stukken hout aan elkaar gelijmd.
Dit gebeurde onder grote belangstelling van de overige gezinsleden.
Zelfs de hond toonde belangstelling.
Hij besloot zijn baasje te gaan helpen door de kiel goed te gaan bewaken tegen eventuele dieven.
Hiermee kwamen de laatste voorbereidingen voor de bouw,na 10 maanden hard werken, tot een einde.
In de volgende fase zou het bouwpakket in elkaar gezet gaan worden.
Het langsspant in de woonkamer bewaakt door de hond
Het geraamte van de Orm voor de garage Hiervoor was echter zowel de garage als de huiskamer te klein, of anders verwoord : Hiervoor werd de Orm te groot.

[  laatst gewijzigd :  9-5-2021  ]


© Copyright H.A. Houben